برکات توبه
صاحب مصباح الهدایه نتایج توبه را چهار چیز می‏داند که عبارتند از:

 (1    کسب محبت الهی، زیرا خداوند فرموده است: «اِنَّ اللّه یُحِبُّ التَوابِینَ».    
2)   پاک شدن از گناه که بزرگان طریقت گفته‏اند: «اَلتّائِبُ مِنْ الذَنْبِ کَمَنْ لاذَنْبَ لَهُ»
3)   تبدیل سیئات به حسنات، زیرا خداوند در کتاب هدایت وعده داده است که «یُبَدِّل اللّه سَّیئاتِهِمْ حَسَناتٍ».     

4)  تائب از گناه، چنان پاک و مبری می‏شود که خودش نیز گناه خود را نخواهد دید و از معصومین نقل است که خداوند به ملائکه خویش که حاملان عرش او هستند فرمان می‏دهد که چنان گناه او را پاک کنید که خود او نیز گناهش را نبیند و نداند: «فَاغْفِرْ لِلَّذینَ تابُوا».                      

امام خمینی (ره) نیز در مورد نتیجه توبه می‏نویسد:
اگر توبه خالص باشد تائب، محبوب خداوند می‏شود، پس محبوبیت نزد خالق نتیجه توبه است.
ایشان به نکته‏ای ظریف نیز توصیه می‏کند و آن این است که انسان سالک، باید همواره متوجه باشد که اگر چه نتیجه توبه محبوبیت حضرت دوست را به دنبال دارد امّا به یاد داشته باشد که توبه خالص بسیار دشوار است و بر فرض توفیق و صحّت توبه باید به «کَمَنْ» در جمله «التَّائِبُ کَمَنْ لاَ ذَنَبَ لَهُ» توجّه شود. زیرا فرق است میان دوستی که در همه عمر با صفا و خلوص رفتار کرده با دوستی که خیانت کرده و سپس عذر تقصیر خواسته است. پس با توجّه به مشکل بودن توبه و ذکر این نکته، انسان باید همواره مراقب باشد و حتّی‏الامکان از معاصی و نافرمانی پرهیز کند که به تعبیر ایشان «اصلاح نفس پس از اِفساد، از امور مشکله است».(24)
ای عزیز، مبادا شیطان و نفس اماره وارد شوند و بر تو وسوسه نمایند و مطلب را بزرگ نمایش دهند و تو را از توبه منصرف کنند و کار تو را یکسره نمایند. بدان که در این امور هر قدر، ولو به مقدار کمی نیز باشد، اقدام بهتر است... گناهان متراکم است و خطاها متزاحم، از لطف خداوند مأیوس مشو و از رحمت حق ناامید مباش که حق تعالی اگر تو به مقدار مقدور اقدام کنی، راه را بر تو سهل می‏کند و راه نجات را به تونشان می‏دهد... مبادا از رحمت حق غافل شوی و گناهان و تبعات آن در نظرت بزرگ آید. رحمت حق از همه چیز بزرگتر و به هر چیز شامل است: «داد حق را قابلیت شرط نیست.»   

رهنمودهای آیت الله بهجت به جوانان و نوجوانان قسمت دوم

رهنمودهای آیت الله بهجت به جوانان و نوجوانان قسمت اول

بسم الله الرحمن الرحیم

نوجوانها و جوانها باید ملتفت باشند که همچنانی که خودشان در این سن هستند و روز به روز به سن بالا می روند، علم و ایمانشان هم باید همین جور باشد، مطابق این باشد، معلوماتشان، از همان کلاس اول علوم دینیه، به بالا برود، ایمانشان ملازم با همین علمشان باشد.

باید بدانید اینکه ما مسلمانها، امتیازی از غیر مسلمانها نداریم الا به قرآن و عترت، و الا ما هم مثل غیر مسلمانها می شویم. اگر ما قرآن نداشته باشیم، مثل غیر مسلمانها هستیم، اگر ما عترت را نداشته باشیم، مثل مسلمانهایی که اهل ایمان نیستند هستیم.

باید ملتفت باشیم روز به روز در این دو امر ترقی بکنیم. همچنان که سنّ ما به بالا می رود، معلومات ما هم در همین دو امر، بالا برود. این طرف، آن طرف نرود و الا گم می شود، گمش نکنند؛ گمراهش نکنند؛ این دو اصل اصیل را از اینها نتوانند بگیرند.

بالاخره باید ملتفت باشیم قرآن را یاد بگیریم، الفاظش را یاد بگیریم که از غلط، محفوظ باشد. آنچه را که می دانیم، قرائتش را تصحیح کنیم، تجویدش را تصحیح کنیم، در نمازمان صحیح القراءة باشیم.

و همچنین تفسیرهای آسان و ساده را ما که فارسی زبانیم، بدانیم؛ و [یک] تفسیر فارسی پیدا کنیم که از روی آن سهل باشد ما قرآن را بفهمیم؛ از خدا بخواهیم که از قرآن ما را جدا نکند، همچنین از خدا بخواهیم ما را از عترت جدا نکند که عترت با قرآن است و قرآن هم با عترت است، اگر کسی یکی از این دو تا را ندارد هیچ کدام را ندارد.

ملتفت باشیم دروغ به ما نگویند و دروغ خودشان را به ما نفروشند! از مردم دنیا، دروغ را نخریم!

ما از عترت و قرآن نمی توانیم دوری کنیم؛ اگر دوری کردیم، در دامن گرگها می افتیم، [و] خدا می داند آیا بعد، از دستشان نجات می یابیم؟ بعد از اینکه سرها شکست و دستها بریده شد و بلاها به سر ما آمد.
ملتفت باشید! از این دو اصل کسی را بیرون نبرند.

ترغیب به دانش افزایى

یک جوان مسلمان باید از علوم روز آگاهى کافى داشته باشد. تخصص در کنار تعهد یک اصل مسلم و تردید ناپذیر در فرهنگ ما است. کسانى در عرصه زندگى به اهداف دلخواه خود مى‏رسند که با شناخت دانش‏ها و مهارت‏هاى عصر خود به قله‏هاى سعادت نائل شده و با تعهد و ایمان خویش، اعتماد افراد جامعه را به خود جلب مى‏کنند.

 از منظر حضرت صادق‏علیه السلام کسب دانش و مهارت‏هاى فنى براى یک جوان ضرورى است، آن حضرت مى‏فرماید: «لست احب ان ارى الشاب منکم الا غادیا فى حالین، اما عالما او متعلما»

 هیچوقت دوست ندارم یکى از جوانان شما (شیعه) را ببینم مگر اینکه در یکى از دو حال، شب و روز خود را سپرى کند: یا دانا باشد یا یاد گیرنده.

گاهی کردار انسان برای شیطان به قدری ارزش دارد و او را خوشحال می کند که می گوید: من به این اعمال راضی شدم؛ گرچه او هیچ کار دیگری انجام ندهد. در روایتی آمده که: شیطان لعین گفته: هرگاه بنی آدم سه خصلت را دنبال کنند، مرا کافی است. اگر چه اعمال دیگری را انجام ندهند، همان سه خصلت رضایت من است و بیشتر از آنها نمی خواهم .

اول آنکه، خود را در میان خلق بزرگ شمارند و غرور و تکبر به خود راه دهند، مردم را حقیر و کوچک حساب کنند، اعمال خود را خوب و باارزش ‍ و اعمال مردم را بد و ناپسند بدانند. چنین افرادی از یاران هواداران من هستند و من از ایشان راضی ام .

دوم آنکه، اعمال زشت و بد و ناپسند انجام داده و آنها را کوچک و بی ارزش جلوه دهند و در عبادات سهل انگار باشند، باکی از انجام دادن گناه نداشته باشند، گناه خود را فراموش نمایند و در صدد توبه نباشند. ایشان هم از یاران و مریدان من هستند و کمال رضایت را از آنان دارم .

 سوم آنکه، کاری که انجام می دهند از روی خودپسندی یا از روی ریا و بدبینی باشد. مردم را با زبان آزار دهند که این از بزرگ ترین گناهان است .

حضرت امام صادق علیه السلام در این باره فرمودند: ای مردم ! محافظت زبان از شرایط ایمان است و دشمن ترین مردم نزد خدا کسانی هستند که مردم از زبان آنان بترسند.