کوتاهی عمر موسیقی دانان بزرگ!

زیست شناسان معتقدند که عمر طبیعی بشر 120 سال است یعنی اگر انسان در محیطی باشد که وسایل راحتی و آسایش او فراهم باشد و اعصاب وی در معرض تحریکات و هیجانات خارجی قرار نگیرد و بهداشت را مراعات کند براحتی می تواند 120 سال بلکه بیشتر عمر کند و نمونه های فراوانی از این افراد وجود دارد از جمله:

1. کربلائی علیشاه ایرانی 125 ساله، ایرانی (کیهان، شماره 6119)

2. آقای عباس طاهری 131 ساله، ایرانی (اطلاعات، شماره 10989)

3. آقای پیرحسین علوی 135 ساله، ایرانی (کیهان، شماره 6310)

4. شیرعلی اوف، 167 ساله، روسی (کیهان،‌ شماره 5958، ساز و آواز، همان، ص 15، شگفتی در چیست، ص8)

5. هاتین نین 168 ساله (همان)

6. هنری جانگیز 169 ساله، انگلیسی (همان)

7. لوئیز اتروسکو 175 ساله (همان)

8. تپس آبزیت 180 ساله، روسی (همان)

9. سیدعلی کوتاهی 185 ساله، ایرانی(همان)

یکی از عمده ترین عامل کوتاهی عمر موسیقی و ترانه های مبتذل است که بر اثر هیجان های روحی و آسیب رساندن به مغز و ایجاد حزنهای غیرمعمولی عمر انسان را به زیر شصت سال تقلیل می دهد. برای اثبات مسئله آماری از عمر موسیقی دانان بزرگ ارائه می شود:

نام                                          تاریخ تولد              تاریخ وفات               طول عمر

1. جیووانی باتیستا پرگولزی              1710م                   1736م                     26 سال

2. فرانسس پیتر شوبرت                  1767م                   1797م                     30

3. بلینی                                       1801م                   1835م                     34

4. ارنست شوسون                         1855م                   1890م                     35

5. ولنگانک آمادتوس موتسارت       1756م                   1791م                     35

6. موکار سیمی                             1604م                   1674م                     36

7. ژرژ بیزه                                   1838م                   1875م                     37

8. هنری پرسل                               1658م                   1695م                     39

9. فردریک شوپن                          1810م                   1849م                     39

10. جرج گرشوین                         1898م                   1937م                     39

11. نیکلایی                                  1810م                   1849م                     39

12. کارل ماریافن وبر                     1876م                   1916م                     40

13. موریس ژوبر                           1900م                   1940م                     40

14. موس کورسکی                       1839م                   1881م                     42

15. هرولد                                    1791م                   1833م                     42

16. اسکر یابین                             1872م                   1915م                     43

17. گئورگ گبل                            1709م                   1753م                     44

18. توماس مورله                          1557م                   1602م                     45

19. حبیب سماعه                           1280ه.ق                1325ه.ق                  45

20. روبرت شوکان                        1810م                   1856م                     46

(برای آمار بیشتر ر.ک ساز و آواز، همان، ص16-20)     

و ... بالاترین عمر را قمرالملوک وزیری داشته (1284-1338ه.ش) که 54 ساله بوده و از آن بیشتر خالقی(1285-1344ه.ش) که 59 سال عمر کرده است.

جالب اینکه اکثر به بیماریهای متعددی که ریشه در موسیقی داشته مبتلا شده و با وضع زننده از دنیا رفته اند. به عنوان نمونه می توان اشاره کرد به «روبرت شومان آلمانی» متولد 1810م این موسیقی دان که از 18 سالگی به تحصیل موسیقی پرداخته بود بر اثر افراط و تفریط در تعلیم و تعلم موسیقی و اشتغال بیش از اندازه گرفتار بیماری هایی عصبی شده و وضع مزاجی اش مختل شد، در سال 1852م بیماری اش شدت گرفت و قدرت تکلم را از دست داد و سرانجام قوه سامعه او نیز مختل شد و با این وضع فلاکت بار در 29 ژوئیه 1856م یعنی در سن 46 سالگی درگذشت.(ساز و آواز، همان، ر.ک فرهنگ دانش و هنر، حرف «ر»)

همین طور «ماریا لیبران» زن خواننده معروفه ای که از شنیدن آواز او مستمعان بیهوش می شوند در سال 1835 م در سن 27 سالگی هنگام خواندن موسیقی ناگهان بیهوش می شود و با سکته قلبی در مقابل چشمان تماشاچیان جان می دهد. (همان، ص45)

موریس راول (1875-1937م) که از دوران کودکی علاقه وافری به موسیقی داشت در سال 1933م به اختلالات عصبی گرفتار شد و با شدت یافتن آن رابطه او با دنیای خارج قطع و سرانجام در سال 1937م با وضع دلخراش از دنیا رفت. (همان، ص22)

همچنین طور «ریشارد واگنر»، «شوپن»، «نیچه»، «شومان»، «یوهان»، «تبهون»، «مندلس»، «باخ» و ... جزو آن دسته از موسیقی دانانی هستند که با عمر کوتاه و بر اثر ابتلا به بیماری های عصبی و روانی و ... از دنیا رفته اند.(همان، ص22-23)

به همین جهت امام صادق(ع) فرمود: «بَیتُ الغِناءِ لاتُؤمَن فیه الفُجعَه وَ لاتُجابُ فیه الدّعوَهُ وَ لایَدخلُه؛ خانه ای که در آن غنا (موسیقی) باشد از بلای ناگهانی(همچون سکته و ...) در امان نیست و دعا در آن مستجاب نمی شود و ملائکه (نیز) در آن داخل نمی گردد».(کافی، کلینی، ج6، باب الغناء)

در نتیجه می توان گفت یکی از عمده ترین عوامل کوتاهی عمر افرادی که مبتلا به استماع موسیقی و ترانه هستند همین استماع موسیقی است، شاهد زنده آن کوتاهی عمر اکثریت قاطع موسیقیدانان و نوازندگان است که حداکثر عمر آنها از 59 سال نگذشته و حداقل آن 27 سال است.