بدون شک غیبت آخرین حجّت الهی، حضرت مهدی‏علیه السلام، پدیده‏ای است که به این صورت هرگز در تاریخ اتفاق نیفتاده و طبیعی است که ذهن جست و جو گر انسان، همواره این پرسش را مطرح کند که چرا چنین رخدادی به وجود آمده است؟

در پاسخ به این پرسش به برخی از حکمت‏ها و علت‏های این رویداد، با استفاده ‏از کلام ‏معصومین ‏علیه السلام ‏اشاره می‏شود

در ابتدا گفتنی است که پنهان زیستی آخرین ذخیره الهی، به طور قطع از اسرار خداوندی است که پرنده اندیشه و فکر را توان پرواز تا آن قله رفیع نیست و اگر در این راه توفیقی رفیق گردد، به یمن انفاس قدسی‏ مقربان ‏درگاه حق‏ائمه معصومین‏علیهم السلام است که گاه گوشه‏ای از آن پرده رازها را به کناری زده، در حد ظرفیت مخاطب و فهم او، حقایقی را آشکار ساخته‏اند

رسول گرامی اسلام‏صلی الله علیه وآله حقیقت سرّ بودن این‏امر را چنین بیان فرموده‏است:

یا جابِرُ! اِنَّ هَذا الاَمْرِ اللَّهِ وَسِرٌّ مِنْ سِرِّ اللَّهِ مَطوِیٌ عَنْ عِبادِاللَّهِ، فَاِیّاکَ وَالشَّکَّ؛ فَاِنَّ الشَّکَّ فِی اللَّهِ کُفْرٌ

«ای جابر! همانا این امر؛ امری است از امر خداوندی و سِرّی است از سِرّ خدا که بر بندگان او پوشیده است. پس بر حذر باش که دچار تردیدنشوی. همانا شک درباره‏ خدا کفراست».

امام صادق‏علیه السلام این حقیقت را چنین تبیین فرموده‏اند: این امر، امری از امر خدا و سرّی از سرّ خدا و غیبی از غیب خدا است و زمانی که می‏دانیم خداوند بزرگ مرتبه حکیم است، تصدیق می‏کنیم که همه کارهای او از روی حکمت است؛ گرچه علت‏آن‏کارها بر ما روشن‏نباشد