ارسال شده توسط برعکس بهار در 87/5/10:: 6:47 صبح
جهاد اکبر
دشمنان ناشناخته، پنهان، نقابزده، چند چهره، دوست نما فراوانند. گاهی هم، «خود»، دشمن خودیم و نمی دانیم!
دشمن، همیشه آن سوی کانالها ومیدانهای مین و سیمهای خاردار نیست،
گاهی درونِ دل است، خانه زاد است، خودی است، نهفته در سینه، خفته در دل و پنهان شده در قلب و ذهن است.
گاهی القاءات نفسانی، وسوسههای شیطانی، شبههها، دو دلیها، تردیدهاست. نیز، «تیر» و «ترکش» است که از پای در می آورد و انسان صالح و سالک را از «رده عمل» خارج می کند.
دشمن، همیشه پشت خاکریز
ها نیست، بلکه پنهان شده در پشت «نیّت»ها و «منیّت»ها و انگیزههای ناخالص و هدف های مادّی است.
پیش از آنکه حریف آشکار را خاک کنی، پشتِ «نفس» را به خاک برسان!
پیش از آنکه در جبهة بیرونی، دشمن مسلّح را به اسارت بگیری، از اسارت هوای نفس و تمنّیات دل، آزاد شو!
پیش از آنکه از خاکریز جبهه عبور کنی، از خاکریز «خود» بگذر و خط شکنی را در درون خویش آغاز کن.
رسیدن به خلوص و اخلاص و خودسازی، معبرهای سخت و گردنههای صعب العبور دارد، که شجاعتی افزون و اراده و همّتی والاتر و بصیرتی فراوان می طلبد.
قطرة اشک و باران گریه، شعلههای دوزخ را فرو می نشاند،
باید از خداوند، «دیدههای بارانی» طلب کرد.
جواد محدثی
کلمات کلیدی :