به قشنگی بنده‏های خوبت باشم...
و سدد نی لان اعارض من غشنی بالنصح و اجزی من هجرنی بالبر و اثیب من حرمنی بالبذل و اکافی من قطعنی بالصله و اخالف من اغتابنی الی حسن الذکر و ان اشکر الحسنه و اغضی عن السیئه
اللهم صل علی محمد و اله و حلنی بحلیه الصالحین و البسنی زینه المتقین فی بسط العدل و کظم الغیظ و اطفاء النائره و ضم اهل الفرقه و... ستر العائبه و لین العریکه و خفض الجناح و حسن السیره؛

و کمکم کن اگر کسی با من ناراستی می‏کند، من با او راستی کنم. اگر کسی رهایم می‏کند، من به او خوبی کنم. اگر از یکی کمکی خواستم و نکرد، وقتی او سراغ من آمد، من بخشنده باشم. اگر یکی قهر می‏کند، من پیشش بروم. کمکم کن اگر یکی پیش دیگران بدی‏هایم را می‏گوید، همه جا خوبی‌اش را بگویم و اگر یکی به من خوبی می‏کند، درست تشکر کنم و اگر بدی هم می‏کند، فراموش کنم.
خدایا! کمکم کن موقع فرو بردن عصبانیتم؛ موقع آشتی دادن مردم، موقع دوست کردن آدم‌هایی که از هم دورند، موقع پنهان کردن بدی‏های دیگران، موقع مهربانی، موقع فروتنی و موقع خوش‌رویی، به قشنگی بنده‏های خوبت باشم؛ به زیبایی آنها باشم که از تو حساب می‏برند.
                                                                                                          صحیفه سجادیه، دعای بیستم.